Zakażenia urogenitalne, a niepłodność

Zakażenia urogenitalne, czyli zakażenia układu moczowo-płciowego mogą się łączyć nie tylko z wieloma nieprzyjemnymi objawami, ale również być przyczyną problemów z zajściem w ciążę lub nawet niepłodności. Czasami zakażenia urogenitalne przebiegają nawet całkowicie bezobjawowo, ale nawet wtedy mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia kobiet i mężczyzn. W artykule opisujemy te rodzaje zakażeń urogenitalnych, które mogą być przyczyną niepłodności, czyli przede wszystkim zakażenia, których powstawanie jest spowodowane działaniem takich drobnoustrojów, jak Chlamydia trachomatis, Mycoplasma oraz Ureaplasma.

W jaki sposób zakażenia urogenitalne mogą doprowadzić do niepłodności?

Wszystkie choroby układu moczowo-płciowego mogą być bardzo niebezpieczne dla naszego zdrowia. Najgroźniejszymi chorobami urogenitalnymi są zawsze te, które przebiegają bezobjawowo, ponieważ pacjenci nie wiedzą wtedy, że coś im grozi. Dlatego też niektóre badania diagnostyczne zaleca się wykonywać pacjentom nieco częściej niż tylko, po pojawieniu się niepokojących objawów. Warto jest m.in. regularnie wykonywać podstawowe badanie moczu oraz testy, które pozwalają na wczesne wykrycie obecności określonych patogenów.

W niektórych przypadkach niedające żadnych objawów, a w konsekwencji też nieleczone, zakażenia urogenitalne mogą przejść w stan przewlekły i z czasem spowodować np. problemy z niepłodnością.

Jakie mogą być konsekwencje zakażenia bakterią Chlamydia trachomatis?

Chlamydia trachomatis to bakteria, która może powodować zachorowania na zapalenie szyjki macicy oraz być przyczyną nieprzyjemnych infekcji cewki moczowej u kobiet.

Jak tłumaczy nasz rozmówca, lekarz specjalista z Kliniki Leczenia Niepłodności Angelius Provita w Katowicach: Bakterie Chlamydia trachomatis przenoszone są głównie drogą płciową. Objawy zakażenia mogą się pojawić od 1 do 3 tygodnia od zakażenia. Oprócz powodowania zapalenia szyjki macicy oraz powstawania infekcji cewki moczowej u kobiet, tego rodzaju zakażenie urogenitalne może również skutkować powstawaniem trudności z zajściem w ciążę lub nawet być główną przyczyną niepłodności. U niektórych kobiet zakażenie Chlamydią może również skutkować ciążą pozamaciczną.

Co bardzo istotne, u większości osób zakażenie Chlamydią przebiega całkowicie bezobjawowo. Dotyczy to nawet 75 proc. kobiet i około 50 proc. mężczyzn. W takich przypadkach zakażenie zazwyczaj nie jest niestety leczone i z biegiem czasu może prowadzić do różnego typu poważnych powikłań, m.in. do powstania zapalenia szyjki macicy, cyst, zapalenia jajowodów czy do zapaleń narządów miednicy mniejszej. Te ostatnie są odpowiedzialne za niepłodność oraz za ryzyko powstania ciąży pozamacicznej.

Jakie mogą być konsekwencje zakażenia bakteriami Mycoplasma i Ureaplasma?

Bardzo groźnymi zakażeniami urogenitalnymi mogą być również zakażenia bakteriami Mycoplasma i Ureaplasma. Na skutek przewlekłych zakażeń spowodowanych tymi bakteriami może dojść do zapalenia jajowodów, jajników, trzonu macicy kub szyjki macicy. Bakterie te powodują również nierzeżączkowe zapalenia cewki moczowej, które zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn,  może być przyczyną problemów z oddawaniem moczu, powodować bolesność lub pieczenie podczas oddawania moczu, lub być przyczyną uczucia parcia na mocz. Najpoważniejszym powikłaniem zakażeń bakteriami Mycoplasma i Ureaplasma jest niepłodność.

Tak samo jak w przypadku zakażeń spowodowanych przez Chlamydię, i w tym przypadku najgroźniejsze, bo uniemożliwiające wczesne wykrycie, są zakażenia, które przebiegają bezobjawowo. Z biegiem czasu powodują bowiem rozprzestrzenianie się patogenów, a to może skutkować nie tylko problemami z zajściem w ciążę, ale także np. problemami z jej utrzymaniem lub wywoływać porody przedwczesne. U kobiet bakterie Mycoplasma i Ureaplasma mogą wywoływać zaplenia i pęknięcia błon płodowych oraz być przyczyną sepsy poporodowej. Mogą także wpływać na to, że noworodek będzie miał niską masę ciała lub nawet być przyczyną opóźnień rozwoju płodu. Z kolei u mężczyzn tego typu zakażenia urogenitalne mogą prowadzić do powstania zapalenia jąder, niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego lub ostrego zapalenia najądrzy.